Γράμμος

                        ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ!


   Η συστηματική και χωρίς καμία σχεδόν διακοπή, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, περιθωριοποίηση της ελληνικής επαρχίας, ιδιαίτερα της Δ. Μακεδονίας, από την επίσημη και μη ελληνική πολιτεία, μαζί με κάποιες καθυστερήσεις και παραλείψεις της τοπικής κοινωνίας, είχε και ένα ακούσιο κέρδος. Την διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος, ιδιαίτερα της οροσειράς του Γράμμου, που θεωρείται, και μάλλον είναι, μία από τις πιο αξιόλογες στην Ευρώπη. Θα ήταν αιθεροβάμων κανείς, αν πίστευε πως η διάσωση αυτή ήταν τελεσίδικη, όταν το σύνδρομο της καταστροφής, που στις μέρες μας ακούει στο όνομα της ανάπτυξης, καραδοκεί παντού και δεν αφήνει τίποτα ανέγγιχτο –απόδειξη αυτού οι Πρέσπες στην περιοχή της Φλώρινας, που στο όνομα της ανάπτυξης αλλοιώθηκαν τόσο αυτές ως

ΔΙΑΣΠΑΣΗ Νο 2

                                   

 

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Και το όνομα αυτής αποχώρηση, οιονεί διάσπαση. Προς τί όμως οι οιμωγές, η έκπληξη και οι φωνασκίες, δεδομένου ότι το τετελεσμένο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά το ιστορικό ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου, που αργά ή γρήγορα θα συντελούνταν; Το πρόβλημα εξάλλου δεν είναι η προδιαγεγραμμένη έκβαση μιας πράξης, αλλά το αίτιον της πράξης. Και το αίτιον επί του προκειμένου δεν είναι άλλο από την αδυναμία του χώρου να προσδιορίσει το ιδεολογικό του πλαίσιο, το ιδεολογικό του στίγμα μέσα στο οποίο θα κινηθεί, θα υπάρξει, θα πολιτευθεί. Αν θα είναι κόμμα, χώρος, δηλαδή, ανατροπής ή διαχείρισης (αχ αυτός ο Μπερνστάιν!) Γι’ αυτό και οι παλινωδίες του από την γένεσή του ως πολιτικού φορέα. Γι’ αυτό και η αδυναμία πρόταξης σαφών πολιτικών, γι’ αυτό και η αποχώρηση μιας ομάδας σήμερα και, πλείστων όσων, αύριο.