... Αν το θέατρο δεν είναι τόπος απόδρασης ή χλοερός τόπος ψυχαγωγίας,
αλλά μια χρήσιμη, ίσως και επώδυνη συνάντηση με τη συνείδησή μας, την
ατομική και τη συνολική, τότε στ’ αλήθεια το έργο του Δημήτρη Μάνου, με τις δραματικές του υπομνήσεις εξελίσσεται και λειτουργεί μέσα στους
ακατάλυτους όρους του Αριστοτελικού «Καλού κ’ αγαθού»
ΝΑΣΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
κριτικός θεάτρου
