 |
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΟΣ
Επί των Τύπων...!
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ
Στα βράχια της καθημερινής αθλιότητας φυτρώνει μια αναρχική
επιθυμία.
Στέκεται προκλητική στο περιθώριο.
Μισόγυμνη-
μ’ ένα διάφανο μλου τζην-
καπνίζει τη σχιζοφρένια της εποχής. Μπροστά στα μάτια των
παιδιών που
παίζουν, αμέριμνα, στις σκούρες πολιτείες αυνανίζεται. Κάνει
γιόγκα
ακούει ROCK
φορές κλαίει σαν ο τελευταίος ρομαντικός που βλέπει μέσα από
laptop
τον αφανισμό της Ατλαντίδος.
ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΟΙ ΗΓΕΤΕΣ
Είστε άραγε τόσο αναίσθητοι για να εξακολουθήσετε την ειρηνική
σας γιορτή
γελώντας και τραγουδώντας παντοτινά; Θα αντέξετε άραγενα δείτε
τις σκιές σας να κυματίζουν
εκεί που ξεκουράζονται όσοι δεν έχουν, έλεος, στον ήλιο μοίρα;
Μα τι είστε λοιπόν;
Η αμαρτία που γεννάει τον θάνατο; Οι
ναυαγοί που έχουν τη χαρά του νόστου να θυμούνται
ή
η αμφιβολία που δηλητηριάζει τα πάντα χωρίς να σκοτώνει τίποτα;
ΥΣΤΑΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
μνήμη Αντώνη Τσόκλη*
Να μπορούσα να δω με τα μάτια του μέλλοντος την ευτυχή κατάληξη
της ουτοπίας
τι μέλλει γενέσθαι όλοι αυτοί που δεν έχουν ιστορία και αν δεν είναι,
που,
δεν είναι εφικτό, αυτό, την τραγική, έστω, κατάληξη της ιστορία –τι
έσονται Ρόζα οι «ισμοί»
και οι νομείς της εξουσίας–
ένα αντεπιστέλλον μέλος (άχρι θανάτου εραστής) εγώ μιας άλλης
κοινωνίας.
(έρεβος, πιστέψτε με, κύριε Proudhon, του ανθρώπου η ιδιοκτησία)
------------------------------------
* Αντιστασιακός. Μέλος της ομάδας που έβαλε τη βόμβα στην δ. έκθεση Θεσσαλονίκης
επί δικτατορίας.
----------------------
π. ENTEYKTHΡIO
τεύχος 92
