ENEKEN

                                     

                                           Δημήτρης Μάνος

                                                  ΛΩΤΟΦΑΓΟΙ

Όταν ανήγγειλαν απ’ τα μεγάφωνα την πτώση της  

Βαστίλης και από βήματος βουλής το

τέλος της μεταπολίτευσης, οι,

τριάκοντα επί δέκα,

δεν ηγέρθησαν,

ούτε και χειροκρότησαν ως όχλος εν πλατεία. Έμειναν

     ενεοί στα έδρανα, εκεί, και,όταν επανήλθαν

(σχήμα λόγου επανήλθαν)

ενδύθηκαν μάσκα τραγική και έφυγαν, δραπέτευσαν

φρουρούμενοι από την πίσω πόρτα, καθότι μένος μέγα
γνώριζαν

συνείχε την πλατεία. Καθώς

  όμως διέφευγαν

ένα φεγγάρι ουρανός θρυμμάτισε τις μάσκες

οπότε ζήτησαν (συν Αθηνά...) δεόμενοι

την συνδρομή της Παναγίας,

πλην όμως δεν ευτύχησαν   
–πως είναι δυνατό

την ώρα που  ασελγείτε βάναυσα επί λαού οσίων–  

τους είπε αυστηρά και τους απέπεμψε

και τότε αντηλλάγησαν

ύβρεις ακατονόμαστες ενώπιον μαρτύρων που  έτρεξαν:

οι μεν να δουν,

οι δε να εφορμήσουν,

και στην προσπάθειά τους να διασωθούν διέταξα
(ε, πια)

τα ΜΑΤ  να καθαρίσουν πάραυτα την κόπρο του

  Αυγεία,

και, τότε, μόνο τότε έφυγαν περιδεείς για να κρυφτούν

όσο να παύσει ο αχός στους

κόλπους της παράταξης  

και μόλις έπαυσε 
(αν έπαυσε)

εξόρμησαν άνευ αιδούς επί

πολυτελών τροχών

και

κουστωδία πραιτοριανών για τις  επάλξεις τους,

χωρίς καμιά συγγνώμη, εννοείται, στη φαρέτρα τους

(σιγά να μη κοκκίνιζαν)^.  
είπαν απλώς

πόσο  πιστοί ή μάλλον εκλεκτοί, πόσο ωραίοι είμαστε

και τότε εμείς:  αν είναι έτσι, εντάξει, είπαμε και τους

        χειροκροτήσαμε^.  

τι λες δε θα χειροκροτούσαμε;  

(τόσα χρόνια λωτοφάγοι!)





------------------------ 
ΕΝΕΚΕΝ
τεύχος
26 

Η ΦΩΝΗ
10/9/'15