O tempora
o mores*
(ω καιροί, ω ήθη!)
Ε
|
ίναι γνωστό, ότι αμέσως μετά την
έκδοση και κυκλοφορία μιας μονογραφής μου υπό τον τίτλο: «ΛΑΪΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ» από
τον Δήμο της πόλης στην οποία παρέθετα (παραθέτω) μία πλήρως ολοκληρωμένη βιβλιογραφικά και ιστορικά τεκμηριωμένη άποψη περί της καταγωγής του
καρναβαλιού και της θεματικής, ετυμολογικής ερμηνείας της λέξεως «Ρακ–ου(τ)σάρια»,
γνωστή εφημερίδα της πόλης, αποδύθηκε σε μία προσπάθεια, όχι αντίκρουσης, μέσω
τεκμηριωμένων ιστορικών, βιβλιογραφικών, ετυμολoγικών, γνωστικών στοιχείων, όπως θα
ήταν δόκιμο και πρέπον, αλλά σε μια προσπάθεια αμφισβήτησης του δικαιώματος να
έχει οιαδήποτε άποψη επί του προκειμένου κανείς πέραν αυτής που εκπορεύεται
από τον συγκεκριμένο δημοσιογραφικό χώρο. Ομνύοντας δε εις το όνομα της εξ
"αποκαλύψεως (;)" πεφωτισμένης καθαρότητας· της μίας γνώμης και
μοναδικής, και, χρησιμοποιώντας, μία γλώσσα, επιεικώς, υβριστική, κατώτερη του
θεσμικού της ρόλου, εξαπέλυσε τα, ήσσονος αισθητικής λεκτικά της βέλη, έναντι
των συντελεστών του ως άνω «ειδεχθούς» εγκλήματος, ήτοι: Εμού προσωπικά, και
των θεσμικών εκπροσώπων του Δήμου· Δήμαρχο, αντιδημάρχους, δημοτικούς
συμβούλους και λοιπούς, μηδέ της κοινωνίας και των πολιτών εξαιρουμένων, οι οποίοι,
υπό άκρως διαφανείς δημοκρατικές (ή
μήπως όχι;) διαδικασίες τους έχουν εκλέξει, οπότε κάθε ύβρις στρέφεται, εμμέσως
πλην σαφώς, και έναντι των ψηφοφόρων, πολιτών, της κοινωνίας γενικότερα.
Εξ’ αυτού και μόνο ορμώμενος,
θεώρησα πρέπον να καταθέσω γραπτώς και ενυπογράφως τα επιχειρήματά μου πάνω
στις ενστάσεις (θέσεις;) τις οποίες αντιπαρέθετε α ν υ π ο γ ρ ά φ ω ς στο εν λόγω έντυπο,
από τις στήλες γνωστής εβδομαδιαίας εφημερίδος,
με μία επιφυλλίδα, υπό τον τίτλο «Αδικεί
"Σωκράτης...!"», όπου
με ενάργεια, επαγωγικό λόγο, ευγενές ήθος και παρρησία, στοιχειοθετούσα
(στοιχειοθετώ) τις απόψεις μου, δηλώνοντας παράλληλα, ότι δεν θα επανέλθω ή μη
μόνο εάν καθίστατο, ως είθισται, αυτό αναγκαίο. Εάν προέκυπτε ένας ευγενής,
εποικοδομητικός διάλογος π.χ, επ’ ωφελεία της κοινωνίας ή αν διολίσθαινε σε επικίνδυνο
βαθμό η αντιπαράθεση, όπερ και εγένετο. Διότι, αντί να γίνω αποδέκτης ενός
ευγενούς, δημοκρατικού, εποικοδομητικού λόγου (διαλόγου). Αντί να βρεθώ ενώπιον
ισχυρών γνωστικών, επιστημονικών, ιστορικών, βιβλιογραφικών, ετυμολογικών
θέσεων, απόψεων και στοιχείων που θα αντέκρουαν τις εδραιωμένες θέσεις μου, τα
ιστορικά, βιβλιογραφικά, θεμελιωμένα επιχειρήματά μου, βρέθηκα, διά μίαν εισέτι
φορά, αντιμέτωπος με την μήνιν του Δ/ντού (;) ή του συντάκτη (δεν γνωρίζω) της
εν λόγω εφημερίδος, και με την μη προσήκουσα, κατά γενική ομολογία, στον
δημόσιο, δημοσιογραφικό πολιτισμό, συμπεριφορά, φρασεολογία. Καθώς προσέφυγε, στην προσφιλή μέθοδο των προσωπικών αναφορών, ανάγοντας ένα άκρως
κοινωνικό, δημοσίου ενδιαφέροντος θέμα, σε προσωπική διένεξη, μηδέ της ταπεινής
καταγωγής μου (σε σχέση με την ευγενή του!) εξαιρουμένης· ("καθείς και τα όπλα του**", το επίπεδό του, τον πολιτισμό του),
παρότι το κείμενό μου δεν δικαιολογούσε προπέτειες και ύβρεις· δι ο και δεν με
αγγίζουν τα "Πάρθια βέλη!" του· απεναντίας κοσμούν το βιογραφικό μου!
Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα ικανοποιείτο δι’ αυτού η μήνις του, διεψεύσθην οικτρώς, δεδομένου ότι προέβη εκ
νέου σε ενέργειες οι οποίες δεν συνάδουν με τον πολιτικό πολιτισμό μας· ουκ αν λάβοις! Καθώς, απευθυνόμενος γραπτώς σε ηλεκτρονικό μέσο της πόλης επ’ ευκαιρία δικαστικής απόφασης ασφαλιστικών
μέτρων δια π ρ ο γ ε ν έ σ τ ε ρ η δημοσίευση, αξίωσε, εν αντιθέσει των όσων αναφέρει στο
φύλλο της 6/4/17, ότι, «... επεδίωξε, την
απαλοιφή μόνο (η υπογράμμιση
δική μου) των παράνομων αναρτήσεων και
σχολίων» (των δεδικασμένων κατά λογική αλληλουχία εννοείται!), να προβεί, εν
αγνοία μου, και στην απαλοιφή, κατά το ηπιότερον, μέρους ή όλου (δεν
διευκρινίζεται) του δικού μου κειμένου ο Δ/ντής της εν λόγω ιστοσελίδος, το
οποίο είχε αναρτήσει στο ειδησεογραφικό του site (olaDeka),
υπό τον τίτλο «Αδικεί "Σωκράτης..."»,
αμέσως μετά την δημοσίευσή του (23/3/’17), στην εν λόγω εβδομαδιαία εφημερίδα,
αναγράφοντας (οποία τιμή!), ολογράφως, μάλιστα, το ονοματεπώνυμό μου, με την
εξής κατά λέξη διατύπωση στο έγγραφο «επιταγή» συμμόρφωσης: "...ακόμη δε και αυτών (των προσβλητικών(;) σε
βάρος μου [ποίων άραγε;] προσωπικών
αναφορών που φέρονται να υπογράφονται από τον Δημήτριο Μάνο... " «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια***». Πράξη που ανήκει στον φυσικό δικαστή να
χαρακτηρίσει, να αξιολογήσει, να κρίνει αν υφίσταται αποχρών λόγος. Εάν εμπεριέχει κόκκο ύβρεως, υποψία
προσβλητικών αναφορών το κείμενό μου. Ενέργεια στην οποία και δεν προέβη, προς
τιμήν του, βέβαια, ο Δ/ντής της συγκεκριμένης ιστοσελίδος, δεδομένου ότι μία
ενέργεια, ως η συγκεκριμένη, θα ισοδυναμούσε με, οιονεί, πράξη, απροκάλυπτης
λογοκρισίας, πράγμα που θα τραυμάτιζε ανεπανόρθωτα την δημοσιογραφική του
υστεροφημία. Ανεξάρτητα, εάν, υπό την "απειλή
χρηματικών ποινών και προσωπικής κράτησης", όπως επαίρεται άλλωστε και
σε δημοσίευμά της (6/4/’17), η εν λόγω εφημερίδα, αναγκάσθηκε να διαγράψει
ολόκληρο το κείμενο της επιφυλλίδος.
Μη αρκούμενος, ακόμη, όμως και εις αυτό,
και, δραττόμενος της ευκαιρίας, εστράφη και κατά της εφημερίδος στην οποία
δημοσιεύτηκε αρχικά η εν λόγω επιφυλλίδα «Αδικεί "Σωκράτης...!"», την οποία, αφού πρώτα την
επέπληξε, δίδοντάς της μαθήματα χρηστής δημοσιογραφίας, αξίωσε να "συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις"
του, να δημοσιεύσει προγενέστερο κείμενό του, ως να ήτο γραφείο τύπου του η εν
λόγω εφημερίδα. Και στη συνέχεια, "διότι
δεν συνεμορφώθη", δι’ εξωδίκου να προβεί στην δημοσίευσή του,
επικαλούμενος προς τούτο την δεοντολογία, την οποία, ερμηνεύοντάς την κατά το
δοκούν, κατ’ εξακολούθηση, αυτός ο ίδιος δεν ετήρησε. Καθώς, ούτε κατά το
πρώτο δημοσίευμά του, απάντηση, στο κείμενό μου «ΛΑΪΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ» (αρθ. φ. 869),
της 19/1/’17, δημοσίευσε ολόκληρο το κείμενο, όπως αιτείται, της δεοντολογίας
πάντα αιτιώμενος, ούτε κατά την δεύτερη απάντησή του (αρθ. φ. 879), της
30/3/’17, επ’ αφορμή της επιφυλλίδος μου «Αδικεί "Σωκράτης..."»,
μέρος ή όλο επίσης δημοσίευσε. Πράξη στην οποία, εκών άκων, υπέκυψε, υπό την
οιονεί απειλή ασφαλιστικών μέτρων και ο
Δ/ντής της συγκεκριμένης εφημερίδος, δημοσιεύοντας, υπό το κράτος των ποινικών
επιπτώσεων και περιπετειών (ή διά να αποφύγει κάποια αντιδεοντολογική προτροπή μήπως;),
το κείμενο το οποίο του είχε αποστείλει ηλεκτρονικά και αναφερόταν,
αποκλειστικά, στα: "ΛΑΪΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ",
ενώ η μόνη, κατ’ ευφημισμόν,
δεοντολογική υποχρέωσή του ήταν,
θα ήταν, να αναδημοσιεύσει το «εμβριθές» γνωστικά, αισθητικά, λεκτικά, σχόλιο
απάντησή του στην επιφυλλίδα μου «Αδικεί
"Σωκράτης..."», εάν βέβαια
του απεστέλλετο.
Επειδή το διακύβευμα, δεν είναι
τα πρόσωπα, εγώ–εσύ–αυτός, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, αλλά οι θεσμοί. Επειδή
ενέργειες όπως οι συγκεκριμένες προσκρούουν στο δημοκρατικό μας πολίτευμα. Επειδή
διακυβεύεται η απρόσκοπτη λειτουργία του
τύπου, η ελεύθερη έκφραση, ενημέρωση, η ανεμπόδιστη διακίνηση των ιδεών, ο
ελεύθερος διάλογος, η κριτική, το δημοκρατικό κεκτημένο, το οποίο
κατοχυρώθηκε από την Γαλλική επανάσταση του 1789 ακόμη, με την περίφημη "
Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη", για να
επιβεβαιωθεί έτι περαιτέρω με το άρθρο "19 της Οικ. Διακήρυξης, απόφαση 217Α της ΓΣ του ΟΗΕ την 10/12/1948",
και του άρθρου "14§2-27/5/2008"
του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο ρητά αναφέρει ότι: "... ο
τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο μέσο απαγορεύεται". Επειδή πράξεις όπως οι
συγκεκριμένες είχαν ως αποτέλεσμα να χειραγωγήσουν αν όχι να ακυρώσουν, να
ευτελίσουν τα μέσα ενημέρωσης κατά το παρελθόν, εις τρόπον ώστε, να χάσουν την
αξιοπιστία τους, την εγκυρότητά τους, και, υπό το κράτος των απειλών, να μην
τολμούν να δημοσιεύουν άλλες απόψεις πέρα από τις κυρίαρχες, τις
«εντεταλμένες». Επειδή, το πρόβλημα είναι ο λόγος, τα επιχειρήματα, η πειθώ εν
προκειμένω που ενοχλούν και όχι οι, άκρως, υποκειμενικές, αυθαίρετες,
αιτιάσεις που επικαλείται καθ’ υπέρβαση (παράκαμψη) κάθε δικαστικής,
εισαγγελικής αρχής ο Δ/ντης της συγκεκριμένης εφημερίδος· εάν υπάρχει κάποιος
που έχει έννομο δικαίωμα να απαιτήσει δικαστική αποκατάσταση της ηθικής βλάβης
που υπέστη από τα δημοσιεύματα ενός ανθρώπου που εκλαμβάνει την ύβρη ως
φιλοφρόνηση, την προπέτεια ως ευγένεια, και τον γκροτέσκο δημώδη λόγο ως υψηλή
αισθητική, αυτός είναι ο υποφαινόμενος, ο οποίος ουδέποτε διενοήθη. Επειδή,
μπορεί σήμερα να είναι ο δικός μου λόγος που ελέγχεται, απαλείφεται,
καθαιρείται, αύριο πιθανόν να είναι ο
δικός σας λόγος όμως· ο λόγος των παιδιών μας. Επειδή, εάν επικρατήσει μία
τέτοια λογική η πόλη θα ολισθήσει σε ατραπούς ανεξέλεγκτους, ου μην, και
επικίνδυνους, που ομοίους, μόνο κατά τους σκοτεινούς ιστορικούς χρόνους βίωσε,
είδε, αντιμετώπισε η ανθρωπότητα, όπου κάποιες ιδεοληπτικές αυθεντίες
υπαγόρευαν ως υπέρτατες, απόλυτες αρχές, τί και πώς πρέπει να γράφεται, να
δημοσιεύεται, να διαβάζεται. Επειδή με διοικητικές, δικαστικές πράξεις δεν
προάγεται ο πολιτικός, δημοσιογραφικός, πόσο μάλλον, ο πολιτισμικός, αισθητικός
λόγος και πολιτισμός, επαφίεται στην προσωπική συνείδηση, ευαισθησία του
καθενός, να λάβει θέση επ’ αυτών, καταδικάζοντας απερίφραστα κάθε μορφή
ελέγχου, αποκλεισμού και απαγόρευσης από όπου και αν προέρχεται, προασπιζόμενος
τα ατομικά δικαιώματα, ενός εκάστου
εξ’ ημών, ήτοι: την ισηγορία, την ελευθεροτυπία, τον πλουραλισμό, την απρόσκοπτη
διακίνηση των ιδεών. Θεμελιώδεις αρχές μιας ευνομούμενης, σύγχρονης,
ελεύθερης, δημοκρατικής Δυτικής κοινωνίας. Κεκτημένα τα οποία, δια πυρός,
αίματος και αγώνων έχουν κατακτηθεί ανά τους αιώνες. Με πρώτους και καλύτερους
τους εντεταλμένους να τηρούν και να υπερασπίζονται, τα συνταγματικά μας
δικαιώματα, των ελευθεριών, και λοιπών αγαθών· ήτοι τα θεσμικά πρόσωπα.
«Θέλει αρετή και
τόλμη η ελευθερία****»
δ ι ε υ κ ρ ι ν ί σ ε ι ς
α) Τα κείμενά μου, ·"δεν φέρονται να υπογράφονται", ύ π
ο γ ρ ά φ ο ν τ α ι από τον Δημήτρη και όχι Δημήτριο Μάνο, αξιότιμε κ. Δ/ντα· τα Ευαγγελικά ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα! Κάποιοι άλλοι δεν έχουν την δύναμη να υπογράψουν τα κείμενά τους, κάποιοι
άλλοι καλύπτονται πίσω από την ανωνυμία.
Ως εκ τούτου:
Επειδή, για κείμενα ενυπόγραφα,
όπως καλά γνωρίζετε, την ευθύνη φέρει ο υπογράφων, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη
των λόγων μου. Οπότε, αν πρέπει κάποιον να εγκαλέσετε, αυτός είμαι εγώ· στη
διάθεσή σας!
β) Επειδή, επιμόνως, ισχυρίζεστε εισέτι,
ότι ο προσδιορισμός «Ρακουσάρια» είναι κίβδηλος και καινοφανής, οι δε
θέσεις μου αίολες, αυθαίρετες και προσωπικές, σας παραπέμπω, προς προσωπική σας
ενημέρωση και προστασία, στις κάτωθι βιβλιογραφίες στις οποίες λόγιοι
Καστοριανοί αναφέρονται διεξοδικά στην ονομασία «Ραγκουτσιάρια» (οι χρονολογίες
είναι χρονολογίες δημοσίευσης), όπως τις παρουσιάζει και ο κ. Ι.
Τσακιρίδης σε πρόσφατο δημοσίευμά του, ήτοι:
«Αργύρης Γ. Παπαδίσκος 1900-1905,
Ιωάννης Π. Μπακάλης 1951, Θωμάς Κ. Παπαθωμάς 1924, Κωνσταντίνος Α. Πηχιών 1967, Ιφιγένεια Γ. Ζωγράφου-Διδασκάλου 2002, Λουκάς Σιάνος 2006, Νίκος Δασκαλάκης 1967, Γεώργιος
Δαμ. Μαυροβίτης 1958, Απόστολος Δ.
Σαχίνης 1966», οι οποίοι μέσω άρθρων, διηγημάτων, αφηγημάτων και εκδόσεων, αναφέρονται αναλυτικά και όχι αφοριστικά στον όρο «Ρουγκουτσιάρια» - «Ρακουσάρια». Και ο Λάζαρος Λ. Μπούτης, στην ενδιαφέρουσα λυρική του σύνθεση «ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ» (2016), άλλωστε, τελευταία, στην οποία, αναφερόμενος –πέραν της, δόκιμης, κλασικής, ιστορικής, αναγωγής του χώρου (4ος π.Χ αιώνας)–, στις λαογραφικές χρονικές μεταθέσεις, ανατροπές του 6ου μ.Χ αιώνα, επί αυτοκρατορίας Ιουστινιανού, κάνει λόγο στα συγκεκριμένα λαϊκά δρώμενα (σ. 18), υπό την επωνυμία «Ρακοφόρια» (οποία σύμπτωση –συνηγορία!), εκ του Ράκος – Ράκη βέβαια· ουδεμία ένσταση, θέλω να πιστεύω, επ' αυτού, αλλά και διά τα ημέτερα (ημών τε και υμών) –τα, κατ' απόλυτη ετυμολογική αλληλουχία–, ελληνικότατα, «Ρα(γ)κου(τ)σ(ι)άρια»· "όπερ έδει δείξαι!"
γ) Δεν γνωρίζω αν κάποιος,
κάποιοι άλλοι έχουν ασχοληθεί με το πρόσωπό σας και τα διανοήματά σας, κ.
Δ/ντά, εγώ πάντως ουδέποτε ασχολήθηκα μαζί σας, ούτε πρόκειται σας διαβεβαιώ. Εσείς ασχολείσθε με τα
κείμενά μου, και στην αδυναμία σας να τα αναγνώσετε, να τα κατανοήσετε, να τα
αντιμετωπίσετε, καταφεύγετε σε αφορισμούς και ύβρεις. Ζητάτε από άλλα μέσα
ενημέρωσης να προβούν σε επιλεκτικές, αφαιρέσεις, παραλείψεις· δημοσιεύσεις.
Αξιώνετε, ούτως ειπείν, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα κατά το λαϊκότερον.
Οπότε, τα περί "σοβαρών παράνομων
πράξεων", τα οποία καταθέτετε, στο υπ’ αριθμ 880 φύλλο σας, "από συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία δρουν
επώνυμα ή όχι, συντονισμένα (!) ή μεμονωμένα" δεν με αγγίζουν, δεν με
αφορούν, διότι, καί επώνυμα κατέθεσα τις απόψεις μου, καί αυτεξούσιος
εκφραστικά, γνωρίζετε, κάλλιον εμού, ότι είμαι, καί αυλές, παρότι θα μπορούσα,
δεν έχω, καί δεν υπήρξα Δούρειος Ίππος κανενός. Ως εκ τούτου, επιδαψιλεύστε σε
άλλους παρακαλώ αυτές σας τις περγαμηνές.
επιτρέψατέ μου όμως:
Από πότε, η τοποθέτηση, παράθεση,
αντίκρουση, θέσεων, απόψεων, επιχειρημάτων χαρακτηρίζεται, παίρνει την έννοια «προσβλητικών σε βάρος σας προσωπικών
αναφορών;» όπως μετ' επιτάσεως διατείνεσθε, κ. Δ/ντά; Και, εν πάση περιπτώσει, ποια αρχή είναι
αυτή, η οποία, εσάς μεν, σας αφήνει στο απυρόβλητο, παρέχοντάς σας την ελευθερία,
το δικαίωμα να ομιλείτε κατά τρόπο απόλυτα επιτιμητικό, αν όχι υβριστικό έναντι
όλων (θεσμών, αξιών, προσώπων), ενώ στερεί στους άλλους (πόπολα γαρ), κάθε προς
τούτο δικαίωμα; Μιλάτε από καθέδρας, εξ «αποκαλύψεως», εξ «επιφοιτήσεως» ή ως
Ευπατρίδης που είναι επιφορτισμένος, όπως ο Αλκιβιάδης, το γένος των
Αλκεμεωνίδων, να σώσετε την πόλη; Για να γνωρίζουμε με ποιον ομιλούμε, κ.
Δ/ντά, με θνητό ή με ημίθεο; Εκτός και αν ενδυθήκατε αυτοβούλως την τήβεννο της
νέμεσης και ερμηνεύετε τις δικαστικές αποφάσεις, ου μην και τις συνταγματικές κατακτήσεις, και τα κείμενα των άλλων κατά
το δοκούν!
δ) Εγώ, και υπ’ αυτές τις συνθήκες
ακόμη, εάν σας επιφυλάξουν την ίδια αντιμετώπιση που επιφυλάξατε εσείς στο
κείμενό μου και στο πρόσωπό μου, όσο και αν διαφωνώ, θα προστρέξω
υπεραμυνόμενος του δικαιώματός σας να εκφράζεστε ελεύθερα, χωρίς δικαστικές
παρεμβάσεις, απειλές και ύβρεις, κ. Δ/ντα. Οπότε μην διστάσετε να με προτείνετε
ως μάρτυρα υπερασπίσεώς σας, και προς θεού μην προβείτε σε οιαδήποτε μορφή
αυτολογοκρισίας. Εκφραστείτε ελεύθερα.
ε) Επί της μομφής την οποία ευχερώς και
άνευ ερεύνης, διακαώς, επιθυμείτε να μου προσάψετε, ότι υπήρξα δηλαδή απών από τους
κοινωνικούς αγώνες, τις κοινωνικές διεκδικήσεις της πόλης, δυστυχώς για σας,
παραβιάζετε πύλες ανοιχτές, καθότι πρωτοπόρος, κ. Δ/ντά. Και προς επίρρωσιν και ενημέρωσή σας, σας κάνω γνωστό ότι, όταν ο υποφαινόμενος
αρθρογραφούσε, μιλούσε κατ’ εξακολούθηση σε πανελλήνια και Ευρωπαϊκά μέσα έντυπης και ηλεκτρονικής ενημέρωσης (ΒΗΜΑ
– ΑΝΤΙ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – ΑΥΓΗ – ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ – ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ – ΕΡΤ1 – ΕΡΤ2 – ΕΡΤ3 – 3ο Πρόγραμμα – BBC – ΡΙΚ κλπ). Όταν αντιπροσώπευε επάξια
με έργα του τη χώρα και την πόλη στην Ευρώπη και αφιέρωνε, επί σειρά ετών,
ολόκληρες εκπομπές: ("ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ" Δημοτικό Ραδιόφωνο Καστοριάς –
"ΕΠΙ τoν ΤΥΠOΝ των ΗΛΩΝ" West
TV – "ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ" FLASH τηλεόραση Καστοριάς & FLASH TV Δυτικής
Μακεδονίας), τόσο για το περιβάλλον, την προστασία του και την αξιοποίησή του (Μαθιουδάκη – ΛΥΒ – Τερζάκια λουτρά – Ξενία – Έλλη – βουνό – λίμνη κλπ), όσο και για
φλέγοντα κοινωνικά, πολιτισμικά, προβλήματα του χώρου, ζητώντας επιτακτικά από τους προσκεκλημένους· Υπουργούς – Βουλευτές – Νομάρχες – Δημάρχους – Αντιδημάρχους – πολίτες και φορείς (στην διάθεσή σας τα στοιχεία), όχι μόνο να πάρουν
θέση επί των φλεγόντων προβλημάτων, αλλά να δεσμευτούν δημοσίως περί των
επιλύσεών τους, διενεργώντας και δημοψήφισμα δια την Αρχιτεκτονική Σχολή ακόμη,
κάποιοι άλλοι ήταν, μάλλον, απόντες. Κάποιοι άλλοι δεν είχαν το θάρρος να
συγκρουστούν στον βαθμό που απαιτούσαν οι περιστάσεις, με κατεστημένα
συμφέροντα. Κάποιοι άλλοι δεν διεκδίκησαν ακόμη και το ΔΗΠΕΘΕ Δυτικής
Μακεδονίας έναντι της Κοζάνης, όπως τους παρότρυνε, με βεβαιωμένη μάλιστα την
αίσια έκβασή του (στην διάθεσή σας και αυτές οι αποδείξεις), όχι μόνο κατ’ ιδίαν, αλλά και δημοσίως, σε ραδιοφωνική
εκπομπή ο υπογράφων. Δι ο και: “Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν***** ” εμβριθέστατε!
στ) Περί της χορηγίας επίσης, την οποία
κατά κόρον και άνευ επισταμένης ερεύνης απευθύνατε, δις, ως ύβρη εναντίον μου, θα πρέπει (έπρεπε) να γνωρίζετε, αν όχι σας κάνω γνωστό, ότι, ουδέποτε
προσήλθα ως ικέτης, πολλώ δεν μάλλον ως επαίτης, κ. Δ/ντά, και τούτο διότι ουδέποτε
συνδύασα την τέχνη με τον μαμωνά, τα δε έργα μου έχουν χρηματοδοτηθεί καθ’
ολοκληρίαν από τους εκδότες, τα δε θεατρικά μου από την πολιτεία και τους
ιδιώτες, δίδοντάς τους ευπρεπέστατα κέρδη λόγω των επαναληπτικών εκδόσεων,
θεατρικών επιτυχιών. Ερευνήστε αλλού τους επιχορηγηθέντες (με τί και ποια ποσά
έχουν επιχορηγηθεί και ανακοινώστε τα ονόματά τους αν έχετε το θάρρος και τη βούληση, και, εφόσον υπάρξει το όνομα μου στους επιχορηγούμενους, θα ζητήσω δημόσια συγγνώμη). Ως εκ τούτου πάψτε να εκτίθεστε, πολλώ δε μάλλον,
να εξαπολύεται πομφόλυγες έναντι ανθρώπων που δεν προσφέρονται δια ανθρωποφαγία.
Αρκετά με την εμπάθεια και την μικρότητά σας, κ. Δ/ντά! Όταν επιχορηγηθώ έστω και με 1e, να είσθε βέβαιος
ότι θα το δηλώσω· έχω σαφή θέση, στάση ζωής, έναντι του χρηματισμού, της εξαγοράς (αλλοτρίωσης) των δημιουργών και της τέχνης!
ε ρ
ω τ ή μ α τ α:
α) Εφόσον το κείμενό μου ήταν,
είναι, ήσσονος ποιοτικής, πνευματικής αξίας, όπως αναφέρετε, γιατί υποβάλλατε την
εγκυρότητά σας σε τέτοια βάσανο, κ. Δ/ντά; Γιατί δεν αδιαφορήσατε, δεν το
αφήσατε ως έχει στην δημοσιότητα εις τρόπον ώστε να επικρέμαται ως Δαμόκλειος
Σπάθη επί της κεφαλής μου– να εκτίθεμαι εσαεί στους αναγνώστες; Από ευγένεια,
γενναιοδωρία; Ευγνώμων! Σας ευχαριστώ!
β) Εάν κάποιος δεν συμμορφωθεί
προς τα υποδείξεις, τους κανόνες σας, τί θα τον κάνετε, μπορείτε να μας πείτε,
κ. Δ/ντά; Θα τα ρίξετε στη πυρά ως αιρετικό ή θα τον εγκλείσετε σε κάποιο
σύγχρονο Γκούλακ;
α π ο ρ ί α:
Ποια είναι η θέση των πνευματικών
ταγών, συγγραφέων– ποιητών (τριών) της πόλης, επί του προκειμένου, αλήθεια;
Συμφωνούν ή καταδικάζουν τα σύγχρονα ήθη, τις σύγχρονες μορφές έκφρασης "ελευθεροτυπίας"· οιονεί λογοκρισίας;»
Ερωτώνται απλώς!
π ρ ο σ δ ο κ ί α
Εύχομαι ειλικρινά, επ’ ωφελεία
της κοινωνίας και των επερχομένων γενεών, να είμαι ο τελευταίος στον οποίο επεφυλάχθη
από μέσο ενημέρωσης, μία τέτοια, τόσο ιταμή συμπεριφορά, μεταχείριση, όπως εύχομαι επίσης,
να μην υπάρξουν μιμητές, η δε δημοσιογραφία να μην ασκείται, από τούδε και στο
εξής, μέσω εξωδίκων, e–mails, αξιώσεων,
απαγορεύσεων, απειλών, ασφαλιστικών μέτρων και λοιπών δικανικών μέσων, μεθόδων.
δ ι α π ί σ τ ω σ η
Το να μην έχει ευρύ φάσμα γνώσεων
κανείς, δεν είναι μεμπτό, κ. Δ/ντά. Το να μέμφεται όσους έχουν όμως, είναι άκρως επικίνδυνο. Παρά ταύτα σας δικαιολογώ, δεδομένου ότι γνωρίζω, πως, κανέναν δεν μέμφεται
περισσότερο κανείς από αυτόν που του θυμίζει τί δεν είναι.
ε π ι μ ύ θ ι ο
Είναι γνωστόν τοις πάσι, ότι πλείστοι
όσοι των πεφωτισμένων, ζουν σε μία, οιονεί, τραγικότητα, κ. Δ/ντα, δεδομένου ότι,
η άσκηση (χρήση και κατάχρηση) της εξουσίας, η τριβή (χρήση και κατάχρηση) των μέσων,
εμπεριέχουν μέσα τους την ύβρη (παράγωγο της ισχύος τους η οποία κατατείνει στην αλαζονεία).
Ως εκ τούτου, ευελπιστώ, ειλικρινά, και εύχομαι να μην περιέλθετε ποτέ σε μία τέτοια
τραγικότητα, εσείς προσωπικά, κ. Δ/ντά. Να μην υποστείτε, ούτως ειπείν, την
Νέμεση της ύβρεως.
Καληνύχτα σας κ.
Δ/ντά!
Δ.Μ
----------------------
*Κικέρων.
**Οδ. Ελύτης.
***Αριστοτέλης.
****Ανδρέας
Κάλβος.
*****Πράξεις
(ΚΣΤ 14)
